وبلاگینا

هفته گذشته با معرفی استیکرهای غیر رایگان وایبر می‌توان به یک نتیجه تجاری رسید. مفهوم افزودن فروشگاه‌های استیکر پس از اینکه Line، Path، Kakao Talk و برخی دیگر اپلیکیشن‌ها آن را معرفی کردند، به یک استاندارد صنعتی مبدل شده است و حالا  وایبر دارد استیکرهای غیر رایگانش را معرفی می‌کند.

این موضوع در حال کلیشه شدن است. یک اپلیکیشن‌ پیام‌رسانی با ارائه امکانات رایگان برای ارسال پیام، تعداد زیادی کاربر به خود جذب می‌کند. برای حفظ کسب‌و‌کارش سرمایه گذاری را افزایش می‌دهد. تعداد پلتفرم‌هایش را زیاد می‌کند. نیازمند تولید مقداری درآمد مازاد می‌شود و سپس یک فروشگاه استیکر راه‌ می‌اندازد.

عده‌ای از مردم از این که چرا وایبر به دنبال پولی کردن سرویس خود از این راه است کاملا نامطمئن بودند. (همانطور که در ذهن داشتند که این اولین تلاش وایبر برای به دست‌ آوردن درآمد مستقل است.)

استیکرها شکل رساتری از ارتباط هستند

این بحثی است که احتمالا از سازندگان اپلیکیشن‌های پیام‌رسانی شنیده‌اید. آن‌ها معتقدند که طیف گسترده استیکرها کاربران را قادر می‌سازد که به گونه‌ای روشن‌تر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

این گفته رسمی برخی از این شرکت‌هاست:

فیس‌بوک: “استیکرها با شکلک‌ها متفاوت هستند. آن‌ها تصویرسازی‌های دقیق از شخصیت‌ها هستند. ارسال استیکر راهی برای به اشتراک گذاری احساسات‌تان با دوستان است.”

لاین: “استیکرها و شکلک‌ها از کلمات گویا‌تر هستند.”

وایبر: “استیکرها بیش از ۲۰۰ میلیون کاربر وایبر را تشویق می‌کنند تا احساسات خود را خلاقانه بروز دهند و ارسال پیام روی وایبر را سرگرم‌کننده می‌سازند.”

Path: “استیکرها؟ این‌ها قطعات هنری هستند که باید در پیام‌رسانی از آن‌ها استفاده کرد. آن‌ها گویا و سرگرم‌کننده هستند، و احساساتی را بیان می‌کنند که نشان دادنشان با کلمات ممکن نیست. می‌توانید انتخاب کنید که چه چیزی به بهترین شکل احساسات شما را نشان می‌دهد و از طرف شما صحبت می‌کند: زدن دو مشت به هم به نشان پیروزی، مصرف بیش از حد کافئین، حسادت، عشق. “

MessageMe: “استیکرها مخصوص ارتقای طبیعی و خصوصی سطح مکالمات ساخته شده‌اند. فقط یک استیکر کافی است تا نشان دهید در یک لحظه خاص چه احساسی دارید و اجازه می‌دهد یک سلام چیزی بیش از یک عبارت ساده باشد. “

مطمئنا این همان دلیل پرطرفدار شدن استیکرها است. مثلا در آسیا، استفاده از تصاویر در مکالمات رایج است و در بیشتر مکالمات از استیکرها به عنوان بخشی از صحبت‌ها استفاده می‌شود.

این حقیقت که فیس‌بوک و Path از این استیکرها استقبال کردند نیز نشان‌ می‌دهد که استیکرها در سایر نقاط دنیا نیز پرطرفدار هستند و یا حداقل، میزان استفاده از آن‌ها با اضافه شدن استیکرها به سرویس‌های پیام‌رسانی بیشتر، افزایش خواهد یافت. آنچه خیلی روشن نیست این است که آیا در سایر نقاط جهان نیز همین استفاده از استیکرها صورت می‌گیرد؟

استیکرها پول‌سازند

البته که مدل‌های کسب‌و‌کار برای پول درآوردن به کار گرفته می‌شوند و در این راستا استیکرها می‌توانند در رسیدن به هدف موثر باشند. قیمت بسته‌های استیکر معمولا ۱ دلار برای یک دوجین استیکر است. این قیمتی است که به طرز شگفت‌انگیزی خوب است.

سرویس‌ پیام‌رسانی ژاپنی/کره‌ای لاین ماهیانه بیش از ۱۰ میلیون دلار از فروش بسته‌های استیکر به ۲۳۰ میلیون کاربران ثبت‌نام شده‌اش به حساب بانکی‌اش می‌افزاید.

در بین شرکت آمریکایی، Path به موفقیت‌هایی دست یافته است، اما این شرکت ارقام خام مستندی از فروش استیکرها ارائه نکرده است. این شرکت به TechCrunch گفته است که از آغاز به فروش استیکرها در طول یک روز پس اعلام این موضوع در ماه مارس، مبلغ بسیار بیشتری نسبت به هر یک از روزهای گذشته  به دست آورده است.

بدون جزئیات درآمد مبتنی بر جغرافیا، ممکن نیست بدانیم که این موفقیت به خاطر جمعیت کم اما سریعا رو به رشد آن در آسیا است یا اینکه کاربران آمریکایی شرکت Path هم به استیکرها علاقمند شده‌اند.

استیکرها تجربه کاربری را خراب نمی‌کنند

این مورد، شاید بحرانی‌ترین بخش است. استیکرها راه ساده‌ای برای پولی کردن یک سرویس هستند. منظورم از این جمله این است که آن‌ها مستقیما تجربه کاربر را با آگهی‌ها، ویدئو‌ها و سایر چیزها با نمایش اجباری و نه اختیاری جهت کسب درآمد از پشتیبانان مالی، خراب نمی‌کنند. برچسب‌ها اقلامی اجباری نیستند و با استفاده از آن‌ها می‌توان یک اپلیکیشن را رایگان در اختیار کاربران قرار داد.

پس، اگر شما هم مثل من از استیکرهای رایگان استفاده می‌کنید و علاقه خاصی به انبار کردن آخرین و بهترین استیکرها نداشته باشید، استیکرهای غیر رایگان تجربه استفاده شما از یک اپلیکیشن را به هیچ عنوان خراب نمی‌کنند.

تجربه کاربری روی اپلیکیشن‌های پیام‌رسان بسیار مهم است زیرا هر اپلیکیشن یا جایگزین SMS است یا شکل مبتکرانه‌ای از آن، و SMS سرویسی است که تعریف سادگی و سهولت است. این حقیقت که اپلیکیشن‌های رقیب بسیار زیادی برای ارائه سرویس بهتر و کم‌‌اشکال‌تر به کاربران وجود دارند، بدان معناست که سازندگان اپلیکیشن باید دقت کنند که تجربه کاربری را در عین پول‌ساز بودن لذت‌بخش کنند. استیکرها می‌توانند در هر دو جبهه ارائه شوند.

اما… آیا استیکرهای غیر رایگان در خارج از آسیا هم فروش خواهند رفت؟

می‌دانید که لازم است اینجا یک اما داشته باشیم. علامت سوالی درباره اینکه آیا این مدل کسب‌و‌کار می‌تواند درآمد قابل توجهی از کاربرانی که خارج از آسیا زندگی می‌کنند نیز به دست آورد؟

لاین، که به درستی به عنوان بهترین مثال برای کسب درآمد از طریق فروش استیکرها شناخته می‌شود، بیشتر درآمد خود را از آسیا به دست می‌آورد. در واقع، ۸۰ درصد از درآمد جهانی سه‌ماهه اول این شرکت تنها از ژاپن بوده است. البته این درصد شامل سایر منابع درآمدی این شرکت نیز هست.

این واقعیت که فیسبوک و سایر اپلیکیشن‌های رده‌بالا در حال حاضر استیکرها را به بازار غرب آورده‌اند نشان می‌دهد که با ارائه استیکرهایی از برندهای معروف این مدل کسب‌و‌کار پتانسیل‌های پول‌سازی در سراسر جهان دارد.

البته این تنها مدل کسب‌و‌کار نیست. پیشرو بازار پیام‌رسانی؛ Whatsapp یک حق اشتراک یک ساله ۹۹ دلاری از کاربران دریافت می‌کند. این درحالی است که خیلی از شرکت‌ها از مشارکت با اپراتورهایی که خدمات مشتریانشان را به صورت جمعی ارائه می‌کنند دست کشیده‌اند.

گزینه رو به رشد، ساخت پلتفرم‌های محتوایی است که خدمات بیشتری ارائه می‌دهند و به کاربران اجازه کسب درآمد می‌دهند. از این رو تانگو، لاین، کاکو تاک، کیک و سایر سرویس‌ها استراتژی پلتفرمی را دنبال می‌کنند از آن‌ها می‌خواهد بازی (خرید درون اپلیکیشنی) و سایر خدمات را که به سرویس‌های پیام‌رسانی اصلی‌شان و همینطور نموردارهای دوستی‌شان در آن‌ها وابسته هستند را ارائه کنند.

با همه مواردی که ذکر شد، وقتی پای استراتژی‌های پول‌ساز علنی به میان می‌آید، فهم این که چرا استیکرها به اولین قدم جهت کسب درآمد برای بیشتر شرکت‌ها بدل شده‌اند ساده می‌شود.